by Wbrew powszechnym skojarzeniom towarzyszącym zjawisku UFO, które często jest utożsamiane z latającymi dyskami, należy podkreślić, że najczęstszym obserwowanym kształtem UAP przez ostatnie 75 lat jest forma kulista. Projekt Sign był oficjalnym rządowym badaniem niezidentyfikowanych obiektów latających (UFO) podjętym przez Siły Powietrzne USA i aktywnym przez większość 1948 roku. Raport końcowy Projektu Sign opublikowany na początku 1949 roku, stwierdzał, że chociaż niektóre obiekty wydawały się być rzeczywistymi statkami powietrznymi, to nie było wystarczających danych, aby określić ich pochodzenie, a także, że najczęściej zgłaszaną formą UFO były obiekty sferyczne.
Podczas rozmowy na temat UAP w kongresie dr. Kirkpatrick przedstawił statystyki, z których wynika, że 52% z 800 przypadków zbadanych przez AARO stanowią obiekty o sferycznych kształtach. Ponadto omówił ten temat również na konferencji NASA.
Obiekty kuliste (obiekty sferyczne i w kształcie balonów) – Project Sign
Obiekty sferyczne lub o kształcie balonu zazwyczaj nie są uważane za wydajne statki powietrzne. Nie tylko opór powietrza dla takich kształtów byłby duży, ale także ilość energii potrzebna do osiągnięcia aerodynamiczności dla obiektu o długości 11 stóp (3,35 m) byłaby nadmiernie wysoka. Jedynym możliwym sposobem wytworzenia siły nośnej dla takiego obiektu, oprócz prostej zasady wyporu, byłoby obracanie kuli wraz z ruchem translacyjnym względem powietrza lub wypuszczanie strumienia powietrza pionowo w dół. Aerodynamiczny lot mógłby być osiągnięty poprzez obracającą się sferę, o ile rozwiązane zostaną szczegółowe problemy projektowe, w tym stabilność i sterowanie. Metody wykorzystujące system dmuchawy lub strumienie powietrza wymagałyby stosunkowo większej ilości energii i chociaż mogłyby być stosowane do lotów o bardzo krótkim zasięgu i czasie trwania, zwykle nie byłyby uważane za praktyczne przez projektantów lotniczych.
Najbardziej oczywistym wyjaśnieniem większości obiektów o kształcie kulistym jest to, że są to balony meteorologiczne lub podobne. Niemniej jednak to nie wyjaśnia raportów o ich locie z dużą prędkością lub gwałtownych manewrach. Istnieje możliwość, że ruch obiektów był pewnego rodzaju iluzją optyczną, lub że ruch na krótki okres, był spowodowany wyciekiem gazu z balonu i został wyolbrzymiony przez obserwatorów.
Konferencja NASA i zespół badawczy ds. UAP – Podsumowanie konferencji NASA
W maju NASA zorganizowała swoje pierwsze publiczne spotkanie. Według dr. Seana Kirkpatricka dyrektora biura AARO, do końca maja jego biuro otrzymało 800 raportów, z których najczęstszymi obserwacjami są „kule” o rozmiarach od 3 do 13 stóp (1-4 m), o kolorze „białym, srebrnym lub przezroczystym”. Co ciekawe, sensory zaobserwowały, że takie obiekty potrafią pozostawać nieruchome oraz poruszać się z prędkością do Mach 2, co stanowi dwukrotność prędkości dźwięku. Jednocześnie nie wykryto żadnego wydobywającego się śladu ciepła (wydechu termicznego).
Kirkpatrick opisał te tajemnicze obserwacje bardziej szczegółowo, prezentując nagranie „metalicznej kuli” zarejestrowane przez drona na Bliskim Wschodzie. Odwołując się do obiektu na nagraniu, Kirkpatrick stwierdził: „To jest typowy przykład rzeczy, którą widzimy najczęściej. Widzimy te metaliczne kule na całym świecie, i widzimy, że wykonują one bardzo interesujące, pozorne manewry.” – Nie ma pewności, czy są to autentyczne ruchy obiektów, mimo że wiele raportów dotyczących metalicznych kul opiera się w dużej mierze na obserwacjach z wielu czujników.
