Od UFO do UAP – Ewolucja Terminologii

W ostatnich latach coraz częściej słyszymy o skrócie UAP, oznaczającym Niezidentyfikowane Zjawiska Anomalne (ang. Unidentified Anomalous Phenomena). Termin ten odnosi się do anomalii występujących w przestrzeni kosmicznej, powietrzu, na lądzie i pod wodą. UAP stopniowo zastępuje popularny skrót UFO, zwłaszcza w kontekście badań naukowych i oficjalnych raportów. W odróżnieniu od UFO, które często kojarzy się z filmami science fiction i opowieściami o zielonych ludzikach, nowy termin ma na celu wprowadzenie bardziej obiektywnego i naukowego podejścia do tego zagadnienia.

Od UFO do UAP – Stare Wyzwania, Nowe Perspektywy

Zjawiska znane szerszej publiczności jako UFO, obecnie nazywa się UAP. Historia UFO sięga lat 40. XX wieku, kiedy pilot Kenneth Arnold w 1947 roku zgłosił obserwację dziwnych obiektów na niebie, niedługo później narodził się termin UFO. Ten termin szybko zagościł w popkulturze, stając się inspiracją dla dziesiątek książek, filmów oraz fikcyjnych opowieści o kosmitach i latających spodkach, co jeszcze bardziej utrwalało jego postrzeganie jako czegoś fantastycznego lub nieprawdziwego.

W 2020 roku Pentagon zdecydował się przyjąć termin UAP (Niezidentyfikowane Zjawiska Powietrzne) w celu uniknięcia negatywnych skojarzeń. Utworzono wówczas UAPTF – jednostkę zajmującą się systematycznym badaniem i dokumentowaniem tych zjawisk. Warto również zwrócić uwagę na to, że termin UAP kładzie nacisk na neutralność i naukowe podejście, co może wpłynąć na społeczne postrzeganie tego tematu. Otwiera także nowe możliwości dla badaczy i naukowców, którzy chcą badać tajemnice tych zjawisk.

Ewolucja UAP – Od Zjawisk Powietrznych do Anomalii

Pierwsze odniesienia do terminu UAP w prasie pojawiły się w 1987 roku, odnosząc się do Niezidentyfikowanych Zjawisk Powietrznych (Unidentified Aerial Phenomenon). Jednakże 17 grudnia 2022 roku, zgodnie z ustawą NDAA, Pentagon poinformował na swojej stronie o rozwinięciu skrótu UAP do Niezidentyfikowanych Zjawisk Anomalnych (Unidentified Anomalous Phenomena) – ogólny termin odnoszący się do anomalii wykrytych w przestrzeni kosmicznej, w powietrzu, na lądzie lub pod wodą, które mogą stanowić zagrożenie dla instalacji lub operacji wojskowych Stanów Zjednoczonych. Również na pierwszej konferencji NASA poświęconej zjawisku UAP poinformowano o przyjęciu nowego znaczenia terminu.

Czym jest UAP?

UAP to po prostu obiekty o anomalnej naturze, które pozostają niezidentyfikowane i umykają konwencjonalnym wyjaśnieniom. Stanowią one niewielki procent wszystkich obserwacji, ale wzbudzają ogromne zainteresowanie naukowe i militarno-wywiadowcze. W dużej mierze ten termin odnosi się do obiektów obserwowanych przez pilotów wojskowych i komercyjnych, a także obiektów wykrywanych przez różne sensory. Warto również podkreślić, że jakość ograniczonej ilości danych może mieć istotny wpływ na proces identyfikacji.

Termin ten obejmuje również zjawiska, które mogą być uznane za anomalię, ale niekoniecznie są identyfikowane jako obiekty fizyczne.

Około 2-5% przypadków – to niewyjaśnione anomalie, w tym tak zwany incydent „Tic Tac” z 2004 roku.

Czytaj

Wiele, bo aż 95% obserwacji można wyjaśnić jako artefakty technologiczne lub znane zjawiska naturalne, takie jak balony meteorologiczne, samoloty, flary, drony oraz nieprawidłowe interpretacje zjawisk atmosferycznych.

Charakterystyczne cechy UAP:

1. Gwałtowne przyspieszenia i manewry – Gwałtowne przyspieszenia i zmiany kierunku ruchu, które przewyższają możliwości konwencjonalnych statków powietrznych.
2. Hipersoniczne prędkości bez tradycyjnych sygnatur – Pomimo hipersonicznych prędkości, nie dostrzega się typowego huku, który towarzyszy przekroczeniu prędkości dźwięku.
3. Słaba obserwowalność / kamuflaż– Odnosi się to do trudności w uzyskaniu wyraźnego obrazu obiektu, niezależnie od tego, czy jest obserwowany gołym okiem, czy za pomocą urządzeń elektronicznych.
4. Podróż przez różne środowiska – Obiekty wydają się swobodnie poruszać przez różne środowiska bez utraty swoich zdolności, na przykład w powietrzu i w wodzie.
5. Nietypowa siła nośna – Obiekty nie wykazują tradycyjnych cech aerodynamicznych ani napędowych – brak widocznych śladów spalin, śmigieł, lotek, silników czy skrzydeł.

Niejednoznaczny kontakt z sensorem – Sugeruje, że dane zbierane przez czujniki, np. radar są niejednoznaczne lub nie dostarczają klarownych informacji na temat natury obiektu, który został zarejestrowany. Innymi słowy, istnieje niejasność co do tego, co dokładnie wykryły te sensory lub jak interpretować te dane.