Projekt Galileo i nowa era badań UAP

24 maja Projekt Galileo prowadzony przez Avi Loeba na Uniwersytecie Harvarda ogłosił publikację online swoich pierwszych siedmiu prac naukowych. Prace te zostaną opublikowane w nadchodzącym specjalnym wydaniu czasopisma „Journal of Astronomical Instrumentation”. Ósma zaakceptowana praca jest w trakcie druku i zostanie opublikowana niedługo. Recenzowane prace obejmują różne aspekty metodologii i oprzyrządowania opracowanego na potrzeby projektu i dostarczą kompletnego opisu dotychczasowej naukowej działalności projektu.

Oprócz przeglądu programu badawczego i celów, prace obejmują szeroki zakres obszarów tematycznych, począwszy od nowych metod wykrywania, poprzez rozwój nowatorskich instrumentów ukierunkowanych na Niezidentyfikowane Zjawiska Anomalne (UAP), po teoretyczne rozważania dotyczące misji przechwytywania obiektów międzygwiezdnych (ISO) nieznanego pochodzenia.

Jestem bardzo dumny z naszego zespołu i tego, co do tej pory osiągnęliśmy. Te publikacje wyznaczają początek nowej ery w badaniach UAP i ISO. Nasi naukowcy ciężko pracowali, aby znaleźć nowe sposoby zastosowania dla najnowocześniejszych technologii w wielu dziedzinach, starając się odpowiedzieć na pytania, na które nigdy wcześniej nie można było znaleźć adekwatnych odpowiedzi. Ponieważ wiele przyrządów opisanych w tych pracach już działa i generuje dane, jestem podekscytowany odkryciami, które są przed nami.

Powiedział Loeb.

Od momentu złożenia prac do recenzji, międzynarodowy i międzyinstytucjonalny zespół projektu Galileo był zajęty testowaniem i kalibracją wielu czujników i narzędzi opracowanych na potrzeby tego wyjątkowego przedsięwzięcia astronomicznego. Po przetestowaniu sprzętu nawet w ekstremalnych warunkach pogodowych zimy w Nowej Anglii projekt chce teraz wykorzystać to, czego nauczył się w pierwszej fazie i otworzyć dodatkowe lokalizacje online w całych Stanach Zjednoczonych. Badacze projektu Galileo jednocześnie przygotowują się do nadchodzącej wyprawy w celu zebrania pozostałości pierwszego udokumentowanego meteoru międzygwiezdnego i opracowują oprogramowanie do analizy danych zarejestrowanych zarówno przez instrumenty terenowe, jak i satelity obserwujące Ziemię.

• Naukowe badanie Niezidentyfikowanych Zjawisk Anomalnych (UAP) z wykorzystaniem obserwatoriów naziemnych.

Podczas ostatnich 75 lat Niezidentyfikowane Zjawiska Anomalne (UAP) stanowiły zagadkę, otrzymując niewielką uwagę naukową. Głównym celem projektu Galileo jest zbudowanie zintegrowanego oprogramowania i oprzyrządowania zaprojektowanego do przeprowadzania spisu zjawisk lotniczych i rozpoznawania anomalii. Nasz pakiet instrumentów jest wielomodalny i wielospektralny, obejmuje: (1) szerokokątne kamery w wielu pasmach do namierzania i śledzenia obiektów lotniczych oraz wyznaczania ich pozycji i kinematyki za pomocą triangulacji; (2) wąskokątne instrumenty, w tym kamery do charakteryzowania morfologii, spektr, polarymetrii i fotometrii; (3) pasywne wielostatyczne tablice anten i odbiorników do pomiaru zasięgu i kinematyki za pomocą radaru; (4) analizatory widma radiowego do pomiaru emisji radiowych i mikrofalowych; (5) mikrofony do próbkowania emisji akustycznych w zakresie infradźwięków i ultradźwięków; oraz (6) sensory środowiskowe do charakteryzowania warunków otoczenia (temperatura, ciśnienie, wilgotność i prędkość wiatru), a także statyczne pola elektryczne i magnetyczne oraz cząstki energetyczne. Wykorzystanie instrumentów wielospektralnych i wielu modalności czujników pomoże w rozpoznawaniu artefaktów oraz potwierdzaniu i weryfikowaniu prawdziwych wykryć. Obecnie opracowywane są procesy przetwarzania danych, które stosują najnowocześniejsze techniki fuzji danych wieloczujnikowych, śledzenia hipotez, częściowo nadzorowanej klasyfikacji i wykrywania odstępstw.

• Wprowadzenie.

Niezidentyfikowane zjawiska anomalne (UAP), znane również jako niezidentyfikowane obiekty latające (UFO), pobudzają wyobraźnię opinii publicznej od późnych lat czterdziestych XX wieku, do tej pory przyciągały bardzo niewielkie zainteresowanie ze strony nauki. Od czasu największego zainteresowania naukowców w późnych latach 60-tych, technologie wymagane do monitorowania nieba i środowiska przy użyciu wszystkich znanych metod pomiarowych zostały znacznie udoskonalone. Pojawienie się aparatów cyfrowych i niedrogich komputerów jednopłytkowych zrewolucjonizowało naszą zdolność do konstruowania systemów czujników zdolnych do pomiaru wielu właściwości atmosfery i obiektów, które przez nią przechodzą. Ostatnie postępy nauczania maszynowego dostarczyły potężnych narzędzi do charakteryzowania „tła” oraz wykrywania nietypowych zdarzeń. Pomimo tego, w ciągu ostatnich 50 lat niewiele prób ze strony uznanych naukowców miało na celu zaprojektowanie systemów instrumentów w celu badania UAP. W przeciwieństwie do większości dotychczasowych prac nad tym tematem, które skupiały się na analizie relacji świadków lub obserwacji zarejestrowanych przy użyciu instrumentów niespecjalnie zaprojektowanych do analizy naukowej, niniejsze badanie skupi się na zbieraniu nowych danych przy użyciu skalibrowanej aparatury w zrozumianych warunkach.

• Motywacje dotyczące badań UAP.

Mimo licznych przewidywań, że UAP znikną z zainteresowania publicznego jak np. (Menzel, 1972), te zjawiska nadal występują i zostały potwierdzone przez wielu wiarygodnych świadków (Hynek, 1966, 1972a; Cooper, 2019; Powell, 2019). Samo to może być niewystarczające, aby zaakceptować rzeczywistość tego zjawiska z naukowego punktu widzenia, ale wydaje się to być wystarczające, aby zmotywować systematyczne naukowe badania. W przypadku braku należytej staranności przedwczesne wydaje się ignorowanie zjawiska, któremu przypisano tak wiele intrygujących właściwości. Nasze własne badania nad UAP pojawiają się 75 lat po tym, jak raporty zaczęły przyciągać uwagę opinii publicznej pod koniec lat 40. Czytelnicy mogą zastanawiać się „dlaczego teraz?”

Niedawny wzrost zainteresowania Niezidentyfikowanymi Zjawiskami Anomalnymi (UAP) rozpoczął się w grudniu 2017 r., kiedy to ujawniono wiarygodne wieloczujnikowe obserwacje UAP przez personel wojskowy Stanów Zjednoczonych. Obiekty te wykonywały niezwykłe manewry bez widocznych środków napędu lub kontroli. Doprowadziło to do opublikowania przez New York Times i Departament Obrony nagrań wideo przedstawiających spotkania z UAP. Pentagon prowadził wcześniej tajny program AATIP, mający na celu identyfikacje UAP jako potencjalnego zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego. Później utworzono grupę zadaniową UAP (UAPTF) Departamentu Obrony USA, która opublikowała wstępną ocenę stwierdzającą, że UAP może stanowić wyzwanie dla bezpieczeństwa narodowego. W 2021 r. dwupartyjna grupa senatorów USA uchwaliła przepisy nakazujące utworzenie biura, które będzie zabiegać o zgłoszenia UAP i łagodzić piętno związane z raportowaniem. Kongres USA przeprowadził publiczne przesłuchanie w sprawie UAP, a główne instytucje, takie jak ODNI, Kongres USA, AIAA i NASA, wyraziły poparcie dla naukowych badań nad UAP. Historia nauki dostarcza przykładów prawdziwych anomalii i przypadków, w których zjawiska były początkowo negowane z powodu ograniczonego zrozumienia.

• Anomalie w historii nauki.

Filozof i historyk nauki, Thomas Kuhn, zaproponował ideę, że badania naukowe odbywają się w ramach ustalonych paradygmatów, a anomalie lub kryzysy pojawiają się, gdy zagadki opierają się wyjaśnieniu w tych ramach. Chociaż relacja Kuhna nie jest już powszechnie akceptowana, zgadza się, że rozpoznawanie anomalii ma kluczowe znaczenie dla odkryć naukowych. Jednak anomalie są często bagatelizowane lub ignorowane, zanim zostaną zauważone. Historyczne przykłady, takie jak kanały marsjańskie, które początkowo uważano za prawdziwe, ale później ujawniono jako złudzenie optyczne, oraz zaprzeczanie spadaniu meteorytu pomimo dowodów, pokazują odporność na akceptację anomalii. W końcu dowody i obserwacje doprowadziły do zmiany perspektywy. Jeśli chodzi o niezidentyfikowane zjawiska powietrzne (UAP), ich kategoryzacja pozostaje niepewna. Dyskutuje się, czy reprezentują one prawdziwe anomalie wymagające zmian w myśleniu naukowym, czy też można je wyjaśnić w ramach obecnych przekonań, wynikających z błędnej identyfikacji, artefaktów instrumentów, oszustwa lub myślenia życzeniowego. Spotkanie zorganizowane przez AAAS w 1969 r. dotyczyło potrzeby zwrócenia uwagi naukowej na problem UFO i od tego czasu debata trwa.

• Hipoteza pozaziemska.

W ciągu ostatnich kilku dekad, społeczności naukowców, w tym astrobiologów, planetologów i astronomów, poszukiwały oznak życia pozaziemskiego i cywilizacji pozaziemskich (ETC). Do tej pory wysiłki te skupiały się przede wszystkim na poszukiwaniu potencjalnie nadających się do zamieszkania środowisk w Układzie Słonecznym (np. Shapiro i Schulze-Makuch, 2009; McKay 2014) i planetach pozasłonecznych (np. Schwieterman 2018; Meadows 2018), a także sygnałów radiowych i optycznych z odległych ETC (np. Cocconi i Morrison, 1959; Howard i Horowitz, 2001). Zainteresowanie wzrosło w ostatnich latach po odkryciu Kepler przez sondę kosmiczną, że planety potencjalnie nadające się do zamieszkania występują w naszej galaktyce w nadmiarze. Według niektórych szacunków dobrze wyposażona cywilizacja pozaziemska mogłaby wysłać sondy do eksploracji całej galaktyki w ułamku swojego 10-miliardowego okresu istnienia, korzystając z metod, które są osiągalne dla przyszłej technologii ludzkiej. Badania w recenzowanych czasopismach naukowych oceniły perspektywy znalezienia dowodów na artefakty cywilizacji pozaziemskich w naszym układzie słonecznym. UAP są niemal automatycznie kojarzone w wyobraźni publicznej z pochodzeniem pozaziemskim. Jeśli właściwości i zachowania, które są przypisywane UAP, zostaną ostatecznie potwierdzone, to wziąwszy pod uwagę, że w niektórych przypadkach te właściwości i zachowania znacznie przewyższają możliwości technologii ludzkiej, nie jest nierozsądnym zastanawianie się, czy UAP mogą być przykładami technologii pozaziemskiej. Choć Projekt Galileo został stworzony w celu poszukiwania artefaktów pozaziemskich w układzie słonecznym, to UAP są celem obecnego badania, rozpoczynamy tę badawczą działalność bez żadnych założeń ani oczekiwań co do co do natury i pochodzenia UAP. Cel badania UAP w ramach Projektu Galileo ma początkowo szeroki zakres i jest bardziej fundamentalny: ma na celu ustalenie, czy istnieją mierzalne zjawiska w ziemskiej atmosferze lub w jej pobliżu, które można jednoznacznie zaklasyfikować jako anomalie naukowe.

• Metodologia definiowania wymagań naukowych

Projekt Galileo ma na celu przeprowadzenie szerokiego przeglądu zjawisk powietrznych, w tym tych, które nie zostały odpowiednio udokumentowane w istniejącej dokumentacji dotyczącej UAP. W projekcie wykorzystano zróżnicowany zestaw instrumentów do rejestrowania równoległych i jednoczesnych pomiarów, zapewniając pokrycie widma elektromagnetycznego i akustycznego w wysokiej rozdzielczości. Rozważania projektowe dla tych instrumentów opierają się na czterech głównych czynnikach: zakresach wydajności znanych zjawisk, dostępnych danych z raportów i badań UAP, ograniczeniach fizycznych i ograniczeniach praktycznych. Przekraczając możliwości znanych ludzkich technologii i obiektów naturalnych, projekt ma na celu zmierzenie cech wyróżniających UAP, takich jak niezwykłe przyspieszenia i zachowania bez konwencjonalnych sygnatur. Analiza historycznych raportów UAP, choć trudna ze względu na różnorodność obserwowanych objawów, pomaga w określeniu specyfikacji instrumentu poprzez uwzględnienie przeciętnych lub typowych charakterystyk UAP. Ponadto analizy naukowe poprzednich raportów pomagają w identyfikacji niezbędnych pomiarów w celu potwierdzenia lub odrzucenia hipotez. W projekcie uwzględniono również ograniczenia fizyczne, takie jak turbulencje atmosferyczne i absorpcja, oraz ograniczenia praktyczne, w tym koszty i ograniczenia technologiczne. Ograniczenia zasobów wpływają na decyzje projektowe, z uwzględnieniem kosztów i replikacji w celu zwiększenia zasięgu przestrzennego.

• Prezentacja zestawu instrumentów obserwatorium fazy 1 na dachu Centrum Astrofizyki Harvard-Smithsoniana (CfA).

• Podsumowując

UAP skrywa się za odwieczną zagadką, która powinna być zbadana za pomocą narzędzi współczesnej nauki. W odróżnieniu od większości dotychczasowych prac, gałąź projektu Galileo dotycząca UAP skupi się na zbieraniu nowych danych za pomocą skalibrowanych instrumentów, które są w całości kontrolowane przez zespół badaczy naukowych, z zastosowaniem uznanych technik zapewniania autentyczności i integralności zapisów danych oraz publikowania danych i wyników w recenzowanych czasopismach naukowych. W tym celu projekt opracowuje zintegrowany system wielomodalnych instrumentów i oprogramowania do równoczesnego wykrywania i charakteryzacji zjawisk powietrznych. Przedstawiliśmy szczegółową macierz śledzenia nauki (STM), aby połączyć cele i zadania projektu z wymaganiami na poziomie projektu, pożądanymi parametrami fizycznymi, istotnymi obserwacjami i wymaganiami pomiarowymi dla instrumentów. Obserwatoria projektu Galileo będą wykorzystywane do przeprowadzenia spisu zjawisk powietrznych w szerokim zakresie lokalizacji i w różnorodnych warunkach. Do sortowania ich w kategorie znanych zjawisk zostaną wykorzystane techniki statystyczne i uczenie maszynowe, jednocześnie oznaczając artefakty, dwuznaczne wykrycia i statystycznie odstające obiekty. Odstępstwa zostaną zbadane i ocenione poprzez ukierunkowane obserwacje w celu potencjalnego wykrycia statystycznych anomalii: jako zjawiska potencjalnie nieznane dla obecnej nauku. Następnie nastąpi proces formułowania i testowania hipotez w celu ustalenia, czy anomalie statystyczne wykraczają poza oczekiwania oparte na dominujących przekonaniach naukowych. Miejsca lokalizacji obserwatoriów Projektu Galileo będą uwzględniać określone kryteria wymagane do rozwoju, testowania i wdrażania naszych instrumentów.

Niniejszy artykuł stanowi jedynie streszczenie obszernej 43-stronicowej publikacji. Całości publikacji: Link

Źródło: projects.iq.harvard.edu/galileo