Raport AARO: Rząd USA i UAP – Tom I

Raport AARO, zatytułowany „Report on the Historical Record of U.S. Government Involvement with Unidentified Anomalous Phenomena (UAP)”, został opublikowany w dniu 8 marca 2024 roku na oficjalnej stronie aaro.mil. Jest to pierwszy z dwóch tomów raportu. Celem tego dokumentu jest przegląd historii zaangażowania Rządu Stanów Zjednoczonych (USG) w kwestie Niezidentyfikowanych Zjawisk Anomalnych (UAP).

Artykuł zawiera tłumaczenie istotnych sekcji oraz streszczenia raportu, nie jest to tłumaczenie pełnego 64-stronicowego raportu.

I. Raport AARO – Wprowadzenie

AARO przeanalizowało oficjalne dochodzenia rządu od roku 1945 w kwestii UAP. Przeprowadziło rozmowy z około 30 osobami i współpracowało z przedstawicielami wywiadu (IC) oraz Departamentu Obrony (DoD) odpowiedzialnymi za nadzór nad programami specjalnymi. Druga część raportu zostanie opublikowana zgodnie z datą ustaloną w Ustawie o Budżecie na Rok 2023 (FY23); będzie zawierała analizę informacji zdobytych po publikacji pierwszego tomu.

Od roku 1945 Rząd Stanów Zjednoczonych (USG) finansował i wspierał badania UAP w celu ustalenia, czy stanowią one zagrożenie dla bezpieczeństwa lotów, czy też są wynikiem postępu technologicznego konkurencyjnych państw, czy nawet dowodem na istnienie technologii pozaziemskiej pod inteligentną kontrolą. Badania te były prowadzone przez różnorodnych ekspertów, w tym naukowców, akademików, wojskowych i przedstawicieli służb specjalnych, którzy dochodzili do różnych wniosków na temat pochodzenia UAP. To, co ich wszystkich łączyło, to przekonanie, że UAP stanowiły nieznane zjawisko i w związku z tym teoretycznie mogły stanowić potencjalne zagrożenie.

AARO kontynuuje misję tych badań, skupiając się na metodologii naukowej. Obecnie słyszymy, że USA ukrywa pozyskane statki kosmiczne i pozaziemskie szczątki biologiczne. Biuro AARO jest świadome wpływu popkultury, plotek i tabloidów na postrzeganie UAP przez społeczeństwo i podkreśla, że raport ma na celu analizę faktów, a nie potwierdzenie czy obalenie pewnych przekonań. AARO zobowiązuje się do wyciągania wniosków opartych na dowodach empirycznych.

II. Raport AARO – Streszczenie

AARO nie dotarło do żadnych dowodów na to, że jakiekolwiek śledztwo rządu amerykańskiego, badania prowadzone przez środowisko akademickie czy oficjalne komisje przeglądu potwierdziłyby, że obserwacje UAP reprezentują technologię pozaziemską. Wszelkie wysiłki śledcze, bez względu na poziom klasyfikacji, wykazały, że większość obserwacji jest rezultatem zwykłych obiektów i zjawisk oraz błędnej identyfikacji. Choć to nie jest główny temat tego raportu, to warto zaznaczyć, że wszystkie oficjalne zagraniczne wysiłki śledcze dotyczące zjawisk UAP, do chwili obecnej, prowadzą do podobnych ogólnych wniosków co badania prowadzone przez amerykańskie władze.

• Mimo że wiele raportów dotyczących zjawisk UAP pozostaje niewyjaśnionych lub niezidentyfikowanych, AARO ocenia, że gdyby było dostępnych więcej danych lepszej jakości, to większość tych przypadków również mogłaby zostać zidentyfikowana i wyjaśniona jako zwykłe obiekty lub zjawiska. Czujniki i obserwacje wzrokowe nie są doskonałe; w ogromnej większości przypadków brakuje użytecznych danych lub dostępne dane są ograniczone, lub niskiej jakości.
• Dofinansowanie programów oraz dostępny personel często charakteryzowały się nieregularnością i sporadycznością, co utrudniało prowadzenie śledztw i skuteczny przekaz wiedzy.
• Zdecydowana większość zgłoszeń prawdopodobnie jest rezultatem pomyłki w identyfikacji i jest bezpośrednim skutkiem braku świadomości w danej dziedzinowe; istnieje bezpośrednia zależność między ilością i jakością dostępnych informacji dotyczących danego przypadku a zdolnością do ostatecznego jego rozwiązania.

AARO nie znalazło żadnych dowodów empirycznych potwierdzających twierdzenia, że rząd USA i prywatne firmy zajmują się inżynierią wsteczną technologii pozaziemskiej. Na podstawie wszystkich dostępnych informacji do chwili obecnej, AARO ustaliło, że twierdzenia dotyczące konkretnych osób, znanych lokalizacji, testów technologicznych i dokumentów rzekomo związanych z inżynierią wsteczną technologii pozaziemskiej są nieprawdziwe. Inne twierdzenia zostaną omówione w tomie II.

AARO z powodzeniem zlokalizowało programy rządu USA oraz przemysłowe, urzędników, firmy, kierownictwo oraz dokumenty wymienione przez osoby przesłuchane. W wielu przypadkach osoby te wymieniały autentyczne programy klasyfikowane rządu USA, dobrze znane i zrozumiane przez tych, którzy mieli odpowiedni dostęp do nich w ramach Władzy Wykonawczej i Ustawodawczej; niemniej jednak osoby przesłuchiwane błędnie utożsamiany autentyczne programy USG z działalnością o charakterze pozaziemskim. AARO doszło do następujących wniosków:

• UAP Umowy o Nieujawnianiu Informacji (NDA): AARO nie odnalazło żadnych dowodów na istnienie autentycznych NDA związanych z UAP ani innych dowodów na grożenie śmiercią lub przemocą w przypadku ujawniania informacji dotyczących UAP.
• Pracownik CIA rzekomo zarządzał badaniami związanymi z UAP: Wymieniony z nazwiska były urzędnik CIA podpisał notatkę odrzucającą twierdzenie, jakoby zarządzał transportem i badaniem technologii pozaziemskiej.
• Rzekomy dokument wywiadu dotyczący zjawisk UAP: Domniemana Specjalna Ocena Wywiadu Narodowego z 1961 roku, która „wyciekła” i sugeruje pozaziemski charakter „UFO„, nie jest autentyczna.
• Obecność obcych podczas testu technologii DoD: AARO przeanalizowało informacje dotyczące relacji osoby udzielającej zeznań, która podsłuchała rozmowę na temat testu technologii na bazie wojskowej, gdzie rzekomo „obcy” mieli być obserwowani. AARO uważa, że osoba ta źle zinterpretowała tę rozmowę.
• Twierdzenia o dotknięciu przez Oficera Wojskowego pojazdu z Kosmosu: Rozmówca twierdzi, że były oficer wojskowy szczegółowo opisał, jak dotknął pojazdu pozaziemskiego, jest nieprawdziwe. To twierdzenie zostało oficjalnie zdementowane przez wymienionego byłego oficera, który relacjonował historię dotknięcia myśliwca F-117 Nighthawk. Możliwe jest, że rozmówca źle zinterpretował tę historię, dodatkowo były oficer nie przypomina sobie, by miał taką rozmowę z tą osobą.
• Test Technologii Pozaziemskiej: Rozmówca twierdzi, że był świadkiem testowania technologii pozaziemskiej na obiekcie USG, prawdopodobnie obserwacją był test autentycznej technologii niezwiązanej z UAP, gdyż relacja wykazywał silne podobieństwo pod względem czasu, lokalizacji i opisu dostarczonego przez rozmówcę.
• Badanie Dotyczące Ujawnienia Natury UAP: Rozmówca twierdzi, że między 2004 a 2007 rokiem Biały Dom poprosił instytut badawczy w stanie Wirginia o przeprowadzenie badań teoretycznych w kwestii społecznych konsekwencji ujawnienia, że zjawiska UAP mają pochodzenie pozaziemskie. AARO potwierdziło przeprowadzenie tego badania, jednak nie zostało ono zainicjowane przez Biały Dom.
• Prywatne Firmy Rzekomo Badają Technologię Pozaziemską: AARO nie znalazło żadnych dowodów na to, że amerykańskie firmy kiedykolwiek posiadały technologię pozaziemską. Kierownictwo, naukowcy i główni dyrektorzy firm wymienionych przez rozmówców spotkali się z Dyrektorem AARO i oficjalnie zaprzeczyli, że kiedykolwiek pozyskali, posiadali lub angażowali się w inżynierię wsteczną technologii pozaziemskiej.
• Badania na Domniemanym Fragmentem Pozaziemskiego Statku Kosmicznego: AARO doszło do wniosku, że próbka pochodząca z rzekomo rozbitego statku kosmicznego pozaziemskiego, którą AARO otrzymało od prywatnej organizacji badawczej zajmującej się zjawiskami UAP we współpracy z Armią Stanów Zjednoczonych, jest wytworzonym, ziemskim stopem i nie reprezentuje technologii pozaziemskiej ani nie posiada żadnych wyjątkowych właściwości. Skład próbki głównie obejmuje magnez, cynk i bizmut, z domieszką innych śladowych pierwiastków, takich jak ołów. Ocena ta opiera się na charakteryzacji jej składu materiałowego.

AARO ocenia, że wszystkie wymienione i opisane rzekomo tajne programy inżynierii wstecznej UAP dostarczone przez rozmówców albo nie istnieją; są błędnie uznawane za autentyczne; lub są wysoce poufnymi programami bezpieczeństwa narodowego niezwiązanymi z eksploatacją technologii pozaziemskiej; albo odnoszą się do nieuzasadnionego i już nieistniejącego programu.

AARO stworzyło bezpieczny proces we współpracy z wysoko postawionymi urzędnikami ds. bezpieczeństwa w Departamencie Obrony (DoD), wywiadu (IC) i innych organizacjach w celu zbadania tych programów; AARO otrzymało pełny, nieograniczony dostęp od wszystkich organizacji. Warto zauważyć, że żaden z uczestników przesłuchań nie miał bezpośredniej wiedzy na temat tych programów – nie mieli uprawnień dostępu ani nie pracowali nad tymi projektami – co prawdopodobnie doprowadziło do błędnej interpretacji charakteru i celu tych programów.

• Osoby udzielające zeznań oraz inne osoby, które błędnie łączyły autentyczne i tajne programy bezpieczeństwa narodowego z zjawiskami UAP, miały niekompletny lub nieautoryzowany dostęp do tych programów; dyskusja na temat tych programów poza bezpiecznymi obiektami niesie ze sobą wysokie ryzyko ujawnienia informacji o bezpieczeństwie narodowym.
• Jeden z wymienionych programów – Prospective Special Access Program (PSAP) związany z UAP o nazwie KONA BLUE, który został zaproponowany Departamentowi Bezpieczeństwa Krajowego (DHS) i popierany przez osoby wierzące, że rząd USA ukrywa technologię pozaziemską. Program ten nigdy nie został zatwierdzony przez DHS, a jego zwolennicy nigdy nie dostarczyli dowodów empirycznych na poparcie swoich twierdzeń.
• W 2021 roku bez wystarczającego uzasadnienia rozszerzono zakres Programu Kontrolowanego Dostępu IC w celu ochrony inżynierii wstecznej UAP. Jednakże ten program nigdy nie odzyskał ani nie przeprowadził inżynierii wstecznej żadnego UAP, ani pozaziemskiego statku kosmicznego. Ostatecznie program został zlikwidowany.

AARO ocenia, że twierdzenia o tym, że rząd USA prowadzi inżynierię wsteczną technologii pozaziemskiej i ukrywa to przed Kongresem za nieprawdziwe i jest w dużej mierze wynikiem krążących informacji w grupie osób, które w to wierzą, pomimo braku jakichkolwiek dowodów. Ponadto AARO zauważa się, że choć twierdzenia o pozyskaniu i ukryciu statków kosmicznych przez rząd USA sięgają lat 40. i 50. XX wieku, to w ostatnich latach pochodzą one głównie od stałej grupy osób zaangażowanych w różne działania związane z UAP od co najmniej 2009 roku.

• Wiele z tych osób brało udział lub wspierało anulowany program DIA oraz kolejną, nieudaną próbę jego przywrócenia tego programu pod nazwą KONA BLUE pod patronatem Departamentu Bezpieczeństwa Krajowego.

AARO ocenia, że obserwacje UAP i zgłoszenia tych obserwacji do organizacji rządu Stanów Zjednoczonych oraz twierdzenia, że niektóre UAP stanowią statki kosmiczne pozaziemskie, a rząd USA pozyskał i eksperymentuje z technologią pozaziemską, zostały wywołane przez różnorodne czynniki kulturowe, polityczne i technologiczne. AARO opiera swoje wnioski na następujących czynnikach:

• Wszystkie z dotychczasowych badań rządu amerykańskiego nie wskazały ani jednego przypadku, w którym UAP reprezentowałyby technologię pozaziemską.
• Żaden z programów wymienionych przez rozmówców nie jest programem inżynierii wstecznej UAP, a wszystkie rzeczywiste programy zostały odpowiednio zgłoszone Kongresowi za pośrednictwem komitetów obrony i/lub komitetów ds. wywiadu.
• AARO nie posiada dowodów na twierdzenia o programach inżynierii wstecznej prowadzonych przez rząd USA. Udało się obalić większość twierdzeń rozmówców. Niektóre twierdzenia są jeszcze analizowane.
• AARO ustaliło, że fragment metalu, rzekomo pozyskany z pozaziemskiego statku kosmicznego, jest pochodzenia ziemskiego i nie posiada żadnych wyjątkowych właściwości.

Kilka czynników, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, najprawdopodobniej wpłynęło na obserwacje, raporty i przekonanie niektórych osób, że istnieje wystarczający dowód na to, iż niektóre UAP reprezentują technologię pozaziemską.

Badanie kontekstu historycznego śledztw dotyczących UAP przeprowadzone przez AARO od 1945 roku do chwili obecnej ujawnia, że te czynniki – niektóre wspólne dla wcześniejszej ery śledztw dotyczących UAP (przed 2009 rokiem) oraz odrębne między tą erą a erą nowoczesną (po 2009 roku) – niewątpliwie wpłynęły na kierunek tych śledztw, na liczbę i wzrost przypadków obserwacji oraz ogólny publiczny interes, zaniepokojenie i debatę.

Okresy te są podzielone na przed i po 2009 roku, ponieważ jest to rok utworzenia programów Advanced Aerospace Weapons System Application Program (AAWSAP) i Advanced Aerospace Threat Identification Program (AATIP). Przed AAWSAP/AATIP nastąpiła przerwa w badaniach UAP przez około 40 lat od zakończenia Projektu BLUE BOOK w 1969 roku.

• Wspólne czynniki kontekstowe między wcześniejszymi i współczesnymi badaniami obejmują: dynamicznie zmieniający się charakter bezpieczeństwa narodowego, obawy związane z nagłym postępem technologicznym, głęboką tajemniczość wokół programów wojskowych rządu, zainteresowanie społeczne UAP, przeszkody biurokratyczne oraz ciągły brak danych wysokiej jakości.
• Między wcześniejszymi a nowoczesnymi badaniami istnieją pewne czynniki kontekstowe, które się różnią. Należą do nich: różnice w poziomie zaufania społecznego do rządu; obfitość treści popkultury związanych z UAP; przekonanie w niektórych kręgach społeczeństwa, że rząd USA ukrywa technologię pozaziemską; nieautoryzowane ujawnienia programów o klauzuli tajności, błędnie utożsamiane z UAP; dostęp do źródeł internetowych, które wzmacniają te przekonania; wpływ mediów społecznościowych na cykliczne zgłaszanie obserwacji; oraz szybkie rozprzestrzenianie się dezinformacji.

AARO ocenia, że pewna część obserwacji od lat 40. XX wieku może wynikać z błędnej identyfikacji eksperymentalnych i operacyjnych systemów kosmicznych, rakietowych oraz lotniczych, w tym technologii stealth, oraz z rozwoju dronów. Szczególnie w latach 40. do 60. XX wieku Stany Zjednoczone zaobserwowały gwałtowny rozwój eksperymentalnych technologii, będący rezultatem II wojny światowej i zimnej wojny.

• Wiele nowych technologii przypomina stereotypowe opisy Niezidentyfikowanych Obiektów Latających (UFO). Obserwatorzy nieświadomi tych programów mogą błędnie interpretować te technologie jako coś nadzwyczajnego lub wręcz pozaziemskiego.
• Oprócz badań nad konwencjonalnymi technologiami rząd USA w 1942 roku rozpoczął tajny Projekt Manhattan, związany z rozwojem bomby nuklearnej. Intensywna tajemnica otaczająca ten i podobne programy mogła prowadzić do błędnych interpretacji ich celów.

III. Raport AARO Zakres i Założenia

AARO przeprowadziło rozmowy z około 30 osobami, które twierdziły, że posiadają wgląd w rzekome zaangażowanie USG w wykorzystywanie technologii pozaziemskiej lub posiadają wiedzę na temat UAP, które rzekomo zakłóciły wcześniej amerykańskie instalacje nuklearne.

AARO i Departament Obrony zakładają, że osoby te przekazują dokładne wspomnienia dotyczące swojej percepcji zdarzeń, które obserwowali lub o których słyszeli. Ważne jest zauważenie, że AARO nie może całkowicie odrzucić ani całkowicie polegać na relacjach uczestników wywiadów ze względu na niezwykłe twierdzenia zawarte w ich raportach. Chociaż indywidualne relacje są istotne, stanowią tylko jeden element większego obrazu i pozwalają AARO na rozpoczęcie śledztwa. Niemniej jednak ostateczna ocena wiarygodności tych relacji musi być poparta udokumentowanymi faktami.

Uwaga dotycząca terminologii UAP

Chociaż termin UAP nie jest idealny, to jest jednak najlepszym wyborem na opisanie wielu niezidentyfikowanych i zgłaszanych obserwacji. AARO zdaje sobie sprawę, że stosowanie „UAP” w odniesieniu do wszystkich potencjalnych przypadków może wprowadzać w błąd, sugerując fałszywe wspólne cechy, takie jak ich pochodzenie, tożsamość, cel, rodzaj i potencjalne zagrożenie. Jedyną wspólną cechą, jest to, że są niezidentyfikowane. Poza faktem, że są niezidentyfikowane lub, że są to błędnie zidentyfikowane: drony, balony, samoloty, rakiety, smugi spalin rakietowych, satelity, artefakty czujników, ptaki, gwiazdy, planety, niewyraźne światła, niejasne odbicia radarowe, meteory i efekty optyczne, takie jak paralaksa, nie mają ze sobą nic wspólnego.

IV. Raport AARO – Relacje z programów śledczych UAP rządu USA od roku 1945

AARO przeanalizowało oficjalne działania rządu USA związane z UFO/UAP od 1945 roku. Badania te ujawniły istnienie około dwudziestu oddzielnych programów badawczych, w zależności od sposobu ich zdefiniowania. Zakres tych wysiłków obejmował zarówno formalne, wyraźnie zdefiniowane programy z dedykowanymi zespołami pracowników, jak np. Projekty SAUCER/SIGN, GRUDGE, czy BLUE BOOK, jak również różne inicjatywy krótkoterminowe, które wspierały niektóre z tych programów, takie jak Projekty TWINKLE i BEAR.

Dodatkowo istniały krótkotrwałe dochodzenia lub przeglądy konkretnych przypadków, jak np. dwa raporty USAF dotyczące Roswell. Wśród tych wysiłków znalazły się również zewnętrzne przeglądy programów ustalonych przez USAF, takie jak Sponsorowany przez CIA Study Group, Panel Robertsona, Raport Duranta, oraz Raport Condona Uniwersytetu Kolorado (zlecony przez USAF). Niektóre z tych inicjatyw, w tym Projekty SAUCER i SIGN, były ze sobą ściśle powiązane, a Projekt GRUDGE obejmował dwie powiązane, ale różne organizacje; ten drugi – zreorganizowany Projekt GRUDGE – został utworzony około roku po rozwiązaniu pierwotnego Projektu GRUDGE.

Notatka: Poniżej skupiłem się jedynie na nazwach projektów oraz ich wynikach badawczych, pomijając szczegółowe opisy każdego z projektów.

Project SAUCER (1946/1947–Styczeń 1948)
Projekt SAUCER nie znalazł dowodów na obecność technologii pozaziemskiej.

Projekt GRUDGE (Pierwotna Organizacja; luty–grudzień 1949 roku)
Projekt GRUDGE zbadał 244 zgłoszenia obserwacji UFO. Nie znaleziono żadnych dowodów na to, że obserwowane zjawiska stanowiły technologię obcą; dlatego też nie stanowiły one zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego USA.

Project TWINKLE (lato 1949 – lato 1950)
W trakcie tego projektu udało się uzyskać tylko jedną kamerę, którą często przemieszczano między różnymi miejscami po otrzymaniu zgłoszeń o ognistych kulach, ale nigdy nie udało się zrobić żadnych fotografii tych kuli ognistych.

Project GRUDGE (Reaktywacja; październik 1951 – marzec 1952)
Nie znaleziono żadnych dowodów na pozaziemskie pochodzenie UFO/UAP.

Project BEAR (1951 – 1954)
Raport Projektu BEAR opierał się na analizie statystycznej obserwacji UFO i zawierał wykresy pokazujące ich częstotliwość i rozkład według czasu, daty, miejsca, kształtu, koloru, czasu trwania oraz kierunku i wysokości. Wszystkie przypadki, dla których dostępne było wystarczająco danych, zostały rozwiązane i mogły być łatwo wyjaśnione. Raport ocenił, że gdyby byłp dostępnych więcej danych na temat przypadków oznaczonych jako nieznane, to większość z nich również mogłaby zostać wyjaśniona. Stwierdzono również, że jest mało prawdopodobne, aby którykolwiek z tych przypadków reprezentował technologię przekraczającą „współczesną wiedzę naukową”.

CIA Special Study Group (1952)
Grupa badawcza oceniła, że 90% raportów można wytłumaczyć, a pozostałe 10% stanowiło „niewiarygodne” doniesienia, jednak odrzucono tezę, że reprezentują one technologię radziecką lub pozaziemską. Grupa przeanalizowała również radziecką prasę i nie znalazła w niej żadnych raportów o UFO, co doprowadziło ją do wniosku, że Sowieci celowo tłumią takie raporty. Grupa badawcza sądziła także, że Sowieci mogliby wykorzystać raporty o UFO do wywołania histerii w Stanach Zjednoczonych lub przeciążenia systemu wczesnego ostrzegania USA.

The Robertson Panel (styczeń 1953)
Panel przeglądnął wszystkie dane USAF i doszedł do wniosku, że większość raportów miała prozaiczne wyjaśnienia. Jednogłośnie stwierdzono, że nie ma dowodów na bezpośrednie zagrożenie dla narodowego bezpieczeństwa USA ze strony UFO ani na ich pozaziemskie pochodzenie.

The Durant Report (luty 1953)
Raport nie zawierał żadnych szczególnych lub istotnych ustaleń i głównie podsumował wnioski Panelu Robertsona.

Project BLUE BOOK (marzec 1952 – grudzień 1969)
Projekt BLUE BOOK ustalił, że:

• Żadne z raportowanych, zbadanych i ocenianych przez USAF UFO nie wykazywało żadnych oznak zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego.
• Nie znaleziono dowodów, które wskazywałyby na to, że obserwowane zjawiska reprezentowały rozwinięcie technologiczne lub zasady wykraczające poza zakres ówczesnej wiedzy naukowej.
• Nie było dowodów wskazujących, że obserwacje sklasyfikowane jako niezidentyfikowane są „pojazdami pozaziemskimi”.
• Spośród 12 618 zgłoszonych obserwacji, 701 pozostało niezidentyfikowanych i nigdy nie znaleziono dla nich wyjaśnienia.

CIA Evaluation of UFOs (1964)
Donald F. Chamberlain, zastępca dyrektora OSI, poinformował McCone’a, że sytuacja niewiele się zmieniła od wczesnych lat 50. Nie ma dowodów na to, że UFO stanowiły zagrożenie dla bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych ani że miały „obcy pochodzenie”

O’Brien Committee (1964)
Raport komitetu stwierdził, że UFO nie stanowiły zagrożenia dla narodowego bezpieczeństwa USA, ani nie znaleziono żadnego przypadku UFO, który wykraczałby poza obecny poziom technologiczny czy naukowy na Ziemi. Komitet zalecił przeprowadzenie intensywnych badań akademickich nad tym zagadnieniem, sugerując, że powinny nimi kierować czołowe uniwersytety.

The Condon Report (kwiecień 1968)
Raport panelu stwierdził: „W naszym ogólnym wniosku dochodzimy do konkluzji, że przez ostatnie 21 lat badania UFO nie przyniosły żadnych nowych odkryć w dziedzinie nauki. Po dokładnym przeanalizowaniu dostępnych nam danych doszliśmy do wniosku, że dalsze rozległe badania UFO nie są prawdopodobnie uzasadnione w oczekiwaniu na postęp w nauce”. Panel zalecił zachowanie ostrożności w popieraniu prac naukowych na ten temat i zasugerował, że nauczyciele nie powinni zaliczać czytania literatury i materiałów dotyczących UFO za wartościowe.

National Academy of Sciences Assessment of the Condon Report (1968)
Recenzja NAS wyraziła jednomyślną opinię, że raport stanowił bardzo wiarygodną próbę zastosowania metod naukowych w rozwiązaniu problemu UFO.

Carter Administration Tasking to NASA (1977)
Pięć miesięcy później NASA odpowiedziała, że nie widzi potrzeby „podejmowania działań badawczych w tej dziedzinie ani organizowania sympozjów na ten temat.”

Roswell Investigations/Inquiries (1992-2001)
Raport stwierdził, że badania USAF nie dostarczyły żadnych dowodów na to, że „Incydent w Roswell” był związany z UFO ani że rząd USA ukrywał prawdę. Zamiast tego, materiały znalezione w okolicach Roswell były zgodne z balonem używanym w tajnym Projekcie Mogul. Żadne dokumenty nie potwierdziły odzyskania przez rząd USA obcych istot ani materiałów pozaziemskich.

Advanced Aerospace Weapons System Application Program (AAWSAP; 2009–2012)/
Advanced Aerospace Threat Identification Program (AATIP)
Umowa AAWSAP/AATIP z prywatną organizacją przyniosła opracowanie eksploracyjnych dokumentów dotyczących 12 obszarów naukowych określonych w zakresie pracy umowy. Jednak te prace naukowe nigdy nie przeszły pełnej recenzji przez ekspertów.

• AARO nie odkryło jeszcze żadnej innej istotnej pracy nad przypadkami UAP prowadzonej przez AAWSAP/AATIP. Zamiast tego, AAWSAP/AATIP przejrzało dużą liczbę przypadków z Projektu BLUE BOOK oraz prywatnych przypadków, przeprowadziło wywiady z obserwatorami UAP i prowadziło niezwiązane prace nad domniemanymi zjawiskami paranormalnymi na terenie prywatnej organizacji w Utah.
• Program AAWSAP/AATIP został zakończony w 2012 roku po zrealizowaniu jego celów, z powodu obaw DIA iDoD dotyczących tego projektu.
• Po zakończeniu programu AAWSAP/AATIP jego zwolennicy nieudolnie próbowali przekonać DHS (Departament Bezpieczeństwa Krajowego) do wsparcia nowej wersji tego przedsięwzięcia o nazwie KONA BLUE.

Unidentified Aerial Phenomena Task Force (UAPTF; sierpień 2020 – listopad 2021)
Zespół UAPTF przyczynił się do standaryzacji, zmniejszenia stygmatyzacji oraz zwiększenia liczby zgłoszeń dotyczących niezidentyfikowanych obiektów w powietrzu (UAP). Ich praca pomogła również w kalibracji sensorów, poprawiając jakość zebranych danych. Dzięki zastosowanym metodom i procesom udało się bezpośrednio zidentyfikować balony wysokościowe Chińskiej Republiki Ludowej (PRC), które przelatywały nad USA.

Preliminary Assessment: Unidentified Aerial Phenomena (June 2021)
W wstępnej ocenie stwierdzono, że:

1. Ograniczona ilość wysokiej jakości raportów na temat UAP utrudnia wyciągnięcie jednoznacznych wniosków co do ich natury lub intencji.
2. W niektórych incydentach UAP wydawały się wykazywać nietypowe cechy lotu, jednakże mogą to być efekty błędów sensorów, lub błędnej percepcji obserwatorów, co wymaga dalszej, dokładnej analizy.
3. Istnieje prawdopodobnie wiele rodzajów UAP, które wymagają różnych wyjaśnień, bazując na zróżnicowanych raportach dotyczących ich wyglądu i zachowania.
4. UAP mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa powietrznego oraz stanowić wyzwanie dla bezpieczeństwa narodowego USA.
5. Regularne zbieranie raportów z różnych instytucji rządowych, standaryzacja raportowania, zwiększone zbieranie i analiza danych, oraz uproszczony proces weryfikacji wszystkich takich raportów na podstawie szerokiej gamy odpowiednich danych rządowych pozwolą na bardziej zaawansowaną analizę UAP.

Airborne Object Identification and Management Synchronization Group (AOIMSG) / (AOIMEXEC; listopad 2021 r. – czerwiec 2022 r.)
Organizacja przyczyniła się do rozpoczęcia synchronizacji działań w ramach Departamentu i USG w celu wykrywania, identyfikowania obiektów będących przedmiotem zainteresowania w „Specjalnej Strefie Powietrznej”, oraz oceny i minimalizacji wszelkich związanych z nimi zagrożeń dla bezpieczeństwa lotu i bezpieczeństwa narodowego. Grupa AOIMSG nie osiągnęła zdolności operacyjnej na początku, zanim późniejsze przepisy w FY2022 NDAA spowodowały przemianowanie jej na AARO i poszerzyły zakres jej działań.

UAP Independent Study Team (UAPIST; czerwiec 2022–wrzesień 2023)
We wrześniu 2023 roku NASA opublikowała raport, który skupił się na identyfikacji najlepszych dostępnych i możliwych do zdobycia źródeł danych w celu rozwiązania przypadków UAP. Nie skupiał się on na pytaniu, czy UAP mają pochodzenie pozaziemskie. Dodatkowo NASA utworzyła stanowisko dla Dyrektora Badań nad UAP.

All-domain Anomaly Resolution Office (AARO; utworzone 15 lipca 2022 roku).
Spośród wszystkich zgłoszeń, które AARO przeanalizowało, żadne nie reprezentowały technologii pozaziemskiej ani technologii z innych światów. W małym odsetku przypadków występowały cechy potencjalnie niezwykłe lub niepokojące. AARO regularnie i w pełni informuje Kongres o swoich ustaleniach. Badania AARO nad tymi przypadkami są wciąż trwają.

Badania prowadzone przez zagraniczne i akademickie instytucje.

AARO przeanalizowało siedem innych paneli śledczych i programów badawczych dotyczących UAP, sponsorowanych przez amerykańskie uniwersytety, Wielką Brytanię, Kanadę i Francję. Spośród tych wysiłków, jeden nieoficjalny raport z kanadyjskiego programu z wczesnych lat 50. twierdził, że UFO mają pochodzenie pozaziemskie, a dyrektor programu twierdził, że był w kontakcie z istotami pozaziemskimi. To stanowisko wydaje się odzwierciedlać poglądy dyrektora programu i nie było poparte ani wspierane przez rząd kanadyjski.

• Stanford University’s Sturrock Panel (1998) nie znalazł przekonujących dowodów na pozaziemskie pochodzenie UFO/UAP.
• The United Kingdom’s Flying Saucer Working Party (1950–1951) wywnioskowano, że „latające spodki nie istnieją”.
• Canada’s Sky Project (2023) badania trwają, a wyniki programu zostaną opublikowane w 2024 roku.
• Canada’s Project Second Storey (1952-1954) komitet doradzający rządowi, nigdy nie doszedł do istotnych wniosków.
• Canada’s Project Magnet (1950-1954) był prowadzony przez inżyniera Departamentu Transportu, Wilberta B. Smitha. Smith ocenił, że UFO mają pochodzenie pozaziemskie i poruszają się za pomocą magnetyzmu. Smith uważał, że był w kontakcie z istotami pozaziemskimi za pomocą telepatii i „promieni tensorowych”. Smith już w wywiadzie z 1961 roku twierdził, że w 1952 roku USAF przekazało mu fragment UFO do badania. Twierdził również, że był wykonany z ortokrzemianu magnezu. Rząd kanadyjski zakończył projekt, stwierdzając, że nie uzyskano wartościowych wyników badań. Smith przyznał, że jego przekonania dotyczące UFO były jego własymi i nie były oficjalnym stanowiskiem rządu.
• Francuski rząd sponsorował trzy szeroko zakrojone programy badawcze: Groupe d’Etude et d’Information sur les Phénomènes Aérospatiaux Non-identifiés (GEPAN, 1977-1987), Service d’Expertise des Phénomènes de Rentrées Atmosphériques (SEPRA, 1988-2004), oraz nową wersję nazwaną Groupe d’Etudes et d’Informations sur les Phénomènes Aérospatiaux Non-identifiés (GEIPAN), która została utworzona w 2005 roku. Po rozwiązaniu SERPA stwierdzono, że zdecydowana większość przypadków ma zwyczajne wyjaśnienia, a 28% spraw pozostało nierozwiązanych. Żadna z tych organizacji nie znalazła dowodów na wizyty istot pozaziemskich na Ziemi.

Kluczowe wnioski

• Żadne z tych dochodzeń (włączając w to działania rządu USA, zagraniczne i amerykańskie badania akademickie) nie doszły do wniosku, że jakiekolwiek raporty dotyczące UAP wskazywały na pochodzenie pozaziemskie.
• Wszystkie te badania i dochodzenia doszły do wniosku, że ogromną większość raportów dotyczących UAP można wyjaśnić jako zwykłe obiekty, zjawiska naturalne, złudzenia optyczne lub błędy w identyfikacji. Wiele przypadków pozostaje jednak nierozwiązanych.
• Brak dostępnych danych, które można poddać badaniom – zwłaszcza brak informacji o prędkości, wysokości i wielkości zgłaszanych UAP – w połączeniu z ograniczeniami zasobów oraz dużą liczbą przypadków oraz odczuwalnymi różnicami w poziomie wsparcia ze strony urzędników rządu USA, stanowiły czynniki we wszystkich wysiłkach dochodzeniowych. Nawet pomimo znaczących postępów w sensorach naziemnych i lotniczych, pozorna niezdolność do zebrania wystarczających i wysokiej jakości danych do naukowej analizy nadal utrudnia prowadzenie dochodzeń.
• W różnych momentach historii zarówno osoby wewnątrz, jak i na zewnątrz rządu USA, w tym Dr. J. Allen Hynek, twierdzili, że celem USAF było obalanie lub wyjaśnianie raportów na temat UAP. AARO nie znalazło żadnych dowodów sugerujących, że USAF miało politykę mającą na celu zatuszowanie dowodów na temat wiedzy, materiałów czy interakcji z istotami pozaziemskimi. USAF skupiał się na innym, ważniejszym zagadnieniu, takim jak technologia sowiecka i gotowość obronna USA. Podobnie, przynajmniej pierwsza wersja Projektu GRUDGE dążyła do rozwiązania wszystkich przypadków i zabroniła swojemu personelowi określania raportów jako nieznanych lub niezidentyfikowanych.
• AARO zaznacza, że prawdopodobnie istniały nieoficjalne szacunki sugerujące coś przeciwnego. Pracownicy Projektu SIGN rzekomo opracowali i podpisali raport, który został opublikowany w celu przeglądu i zatwierdzenia. Miał on tytuł: „The Estimate of the Situation” i ocenił, że przynajmniej niektóre UFO mają „międzyplanetarne” pochodzenie. Kierownictwo DoD odrzuciło ten raport, twierdząc, że brakuje w nim konkretnych dowodów, i nigdy nie został oficjalnie opublikowany. Pierwszy Dyrektor Projektu BLUE BOOK, kapitan Edward Ruppelt, stwierdził, że wszystkie kopie tego raportu poza kilkoma zostały zniszczone. AARO nie było w stanie potwierdzić tych twierdzeń ani odnaleźć dokumentu.